Vrijdagochtend 24 september ontvingen wij het zeer schokkende bericht dat Wim Erica op 76 jarige leeftijd was overleden.

Wim was een persoon waar je in de vergaderzaal graag naast ging zitten. Altijd vriendelijk en ook serieus op die momenten als dat nodig was. Waar je Wim ook tegenkwam hij was altijd bijzonder plezierig in de omgang. In de supermarkt of in de Apotheek, ik hoor het hem nog zeggen “Goh kerel jij ook hier, wat leuk”

Wim was ook een charmeur. Veel vrouwen in zijn omgeving deed hij blozen, ook in de raadzaal als bv de koffiedame langskwam en vroeg aan Wim of hij koffie wilde, dan kon zijn antwoord zijn: “Van u altijd, u heeft altijd zulke lekkere koffie”

Wim was in alles wat hij deed correct. Hij had een hekel aan een dubbele agenda, ook ruzie maken kon hij niet. Als hij een motie had of een amendement wat wij politiek niet konden delen probeerde hij niet zijn gelijk te halen, hij respecteerde de mening van een ander. Hij was daardoor geliefd in de raad en hij was, niet omdat hij de oudste was, maar ook vanuit respect de Nestor.

De laatste vergadering van Wim heb ik van dichtbij meegemaakt. We speelde een rollenspel waarbij wij een BOB-sessie moesten voorzitten. Een rollenspel wat Wim uitstekend kon. Dikke pret en toch serieus. Dit spel wist hij ook weer naar zijn hand te zetten. Zo hield hij een uitvoerig betoog over Hoogwaardig Openbaar Vervoer, waardoor alle aanwezigen weer wisten waar Wim voor stond. Ook de cursusleidster Erna gaf Wim hierin de ruimte omdat hij haar ook weer uiterst charmant bejegende.

Dat was de kracht van Wim. Die kleine dingen, de details die het deden. Wim had net dat stapje meer… een zeldzaamheid in onze samenleving. Ik herinner me dat, toen wij zijn laatste vergadering verlieten, iedereen snel naar huis ging, het was al laat, maar Wim nog even naar Erna liep, haar de hand schudde en zoiets zei als ‘dank voor de mooie avond ik heb ervan genoten en veel geleerd’.

Net dat stapje meer, dat was Wim en zo wil ik hem blijven herinneren.

Donderdag 30 september was de crematie en in onze fractie hebben wij de nabestaande opdragen in ons gebed.

Chris van Veluwen