Bed-bad-brood.

In ons land heeft deze woordcombinatie een bijzondere betekenis gekregen. Het kabinet van VVD en PvdA heeft dagenlang vergaderd over de vraag of uitgeprocedeerde asielzoekers ook, net als andere mensen in ons land, recht hebben op de meest basale dingen. Een plek om te slapen, gelegenheid voor persoonlijke verzorging en dagelijks brood. Je zou zeggen: natuurlijk, dat is wel het minste wat een rijk land als Nederland aan ongedocumenteerden, mensen die niets hebben, kan bieden. Wat het resultaat is van deze marathonsessies is ronduit beschamend. Van de PvdA  lijkt het alsof alleen de ministers en staatssecretarissen erin geloven. Van burgemeesters, wethouders en gemeenteraadsleden horen we gelukkig heel andere geluiden.

Zo ook de PvdA fractie in de raad van Lelystad. Deze fractie heeft een motie voorbereid om de burgemeester op te roepen om met steun van College en Raad basisvoorzieningen van bed, bad en brood voor uitgeprocedeerde asielzoekers te (doen) organiseren, en de raad over de voortgang hiervan de informeren.  Als ChristenUnie fractie staan we daar natuurlijk helemaal achter en hebben meeondertekend om mede-indiener te worden. Ook de fractie van GroenLinks  deed dat.

Om een zo’n motie behandeld te krijgen moet er een meerderheid voor die behandeling zijn. Dat hoeft niet te betekenen dat je vervolgens ook voor de motie gaat stemmen. De ChristenUnie zal altijd voor behandeling van dergelijke moties stemmen, voor zover er geen onwettige,  discriminatoire of godslasterlijke dingen gevraagd worden. Maar alleen tegen een motie zijn is onvoldoende om een debat erover tegen te houden.

Helaas was er gisteravond in de Raad van Lelystad geen meerderheid om de motie van de PvdA te behandelen. Er kon zelfs niet over deze zaak gepraat worden. Wij waren geschokt door deze ontwikkeling. Wel uitgebreid praten over details van evenemententerreinen in de stad met onbelangrijke amendementen over wel of niet betalen door campers bij overnachting  en waar die dan mogen staan, maar over hulp voor de meest zwakke en kwetsbaarste  medeburgers kan niet eens een debat komen.  Of je het wel of niet met de motie eens bent, daar kun je over stemmen. Maar niet eens in behandeling willen nemen… wij als ChristenUnie hebben dit als een dieptepunt in de Lelystadse raadsgeschiedenis ervaren.