De eerste 3 maanden…
Klaas Slump, fractievoorzitter

De verkiezingen voor de gemeenteraad liggen inmiddels al weer meer dan 3 maanden achter ons. Voor de ChristenUnie in Lelystad stonden die maanden in het eken van collegeonderhandelingen, toetreden tot het college en nieuwe gezichten in de op de raadszetels. Tijd voor een korte terugblik.

We zijn blij en dankbaar dat we onze 3 raadszetels hebben kunnen behouden en zelfs meer stemmen en een hoger percentage haalden dan ooit tevoren. Toch zijn we niet meer de vierde, maar de zevende. Er heeft een nivellering plaatsgehad in de raad. Er zijn nu 2 partijen met 5 zetels, 2 met 4, 4 met 3, 2 met 2 en 1 met 1 zetel(s). Voor de vorming van een college zijn er in Lelystad 18 zetels nodig. In principe zouden de vier grootste dat samen net halen. Maar om toch een wat  steviger draagvlak te hebben is een partij met 3 zetels erbij toch beter. En dat is dus de ChristenUnie geworden. Iets waar we natuurlijk heel dankbaar voor zijn. Want nu kunnen we het verschil maken.

Nadat Elly beëdigd is op 13 mei, kon Henk Schraa zijn raadszetel innemen. Toen zat er een voor 2/3 nieuwe CU fractie. Het is even wennen om in plaats van Elly en Chris nu Berend en Henk als naaste collega’s te hebben. Maar ik hoop en verwacht goed met hen te kunnen samenwerken. De eerste weken beloven veel goeds, wat dat betreft. De verdeling van de portefeuilles tussen ons drieën  ging tenminste heel soepel. Deels ingegeven door wat een praktische verdeling is en anderzijds gekoppeld aan persoonlijk interesses. Deze is op 10 mei op deze website gepubliceerd.

Door de verkiezingen en de collegevorming heeft het ‘normale’ politieke bedrijf op een laag pitje gestaan. Het oude college wilde niet teveel over zijn eigen graf regeren en het nieuwe moest zich inwerken.

Mijn eerste indrukken over de eerste drie maanden zijn positief. Met deze raad en met dit college denken we goede jaren te hebben. De persoonlijk verhoudingen zijn, ondanks politieke verschillen, goed. We hopen onder Gods zegen in de komende 4 jaar veel voor de lelystedelingen te kunnen betekenen. Er liggen grote uitdagingen te wachten. Alleen al als we  denken aan de overheveling van taken naar de gemeente, zoals Jeugdzorg, WMO en andere zorgtaken, participatie werk en inkomen. Ook zijn de gevo;gen van de crisis nog goed voelbaar in bijvoorbeeld het grondbedrijf, zodat daar geen inkomsten uit te verwachten zijn. Er moeten scherpe en mogelijk pijnlijke keuzes gemaakt worden.