Tijdens de raadsverkiezingen van gisteren is nog niet de helft van de mensen die mogen kiezen in Lelystad naar de stembus gekomen. Een bedroevend laag percentage. Kennelijk zijn we als raadsleden niet in staat die politieke malaise die veel mensen voelen, te doorbreken. Hoe we ook ons best doen in raadsvergaderingen, met het organiseren van bijeenkomsten en met het folderen op de markt. Dat geeft mij een machteloos gevoel. De echte oorzaken weet ik ook niet, maar mijn indruk is dat “Den Haag” daar vooral debet aan is. Vaak heb ik op de markt moeten horen: “ze beloven van alles, maar doen niets”. Als ik de kans kreeg door te praten en vroeg om een voorbeeld (als raadslid voelde ik me immers aangesproken), dan heb ik geen enkele keer een voorbeeld uit onze stad gehoord!

Den Haag bepaalt de beeldvorming van het politieke bedrijf. Daar kan geen gefolder tegenop. Niet alleen de beeldvorming trouwens, ook de uitslag. Het verlies van de PvdA en de winst van D66 in Lelystad, bijvoorbeeld, zijn op geen enkele manier te herleiden tot een beoordeling door de kiezers in onze stad van de prestaties van deze partijen.

Onze partij heeft het goed gedaan, in tegenstelling tot de resultaten in andere Flevolandse gemeenten. Daar mogen we dankbaar voor zijn. Het kan ook een stimulans zijn om vol goede moed, stabiel en betrokken door te gaan het goede voor de stad te zoeken.

Gisteren heb ik de dag doorgebracht als lid van een stembureau. In de Ontmoetingskerk kwamen veel nieuwe Nederlanders stemmen. Geweldig vond ik het te zien hoe gemotiveerd ze zijn. Kinderen helpen hun ouders bij het begrijpen van het stembiljet. Oudere mannen gingen terug naar huis om hun paspoort te halen. Want stemmen moet je. Ouders namen hun kinderen mee om te latenzien hoe stemmen in zijn werk gaat. Van sommigen kreeg je bijna de indruk dat ze stemmen als een voorrecht beschouwen. En eigenlijk is dat ook zo. Als we in de wereld om ons heen kijken zijn er weinig landen waar – op basis van een systeem van evenredige vertegenwoordiging – de stem van de kiezer zo royaal vertaald wordt in invloed op het openbaar bestuur. Dan is het des te meer wrang te moeten constateren dat meer dan de helft van de kiezers het niet de moeite waard vindt ( ook niet als het mooi weer is) naar de stembus te komen. De nieuwe Nederlanders die ik gisteren ontmoette gaven een voorbeeld.

Boele Siepel