door Albert Kok, fractievoorzitter ChristenUnie Lelystad

Bijna alle partijen in de gemeenteraad hebben ingestemd  om de zondagopenstelling van het aantal supermarkten met één te verruimen (van 4 naar 5). Alleen de ChristenUnie wil dit niet. Zelfs het CDA en de SP zijn voorstander van deze verruiming. Dit kan allemaal door de sluiproute  (of maas in de wet) avondwinkels in onze verordening. De rechter heeft helaas bepaald dat supermarkten op zondag zogenaamd avondwinkel mogen zijn, ofschoon ze dat doordeweeks niet zijn. Nu dit zo is heeft de ChristenUnie voorgesteld om in Lelystad de avondwinkels maar geheel af te schaffen. Bij mijn weten heeft in de 15-jarige geschiedenis van deze verordening niemand  een beroep gedaan op de mogelijkheid om een echte avondwinkel in Lelystad te openen. Helaas stemden alle andere partijen in onze gemeenteraad  tegen ons amendement.

Wij geloven dat een wekelijkse rustdag een zegen van onze goede God is. Het  is niet een harde wet om ons plezier te vergallen; De rustdag is er voor ons, wij zijn er niet voor de rustdag. Waarom dan wel deze regel?  Om ons niet te vast te laten zitten aan het materiële. De hele week zijn we bezig om onze kost  (ons eten, drinken en onderdak) te verdienen en te besteden, het is wijs om één dag anders te besteden. Die dag kan worden besteed aan rust, ontspanning, genieten van de natuur en wellicht geestelijk voedsel.

Velen zijn voor ruimere openingstijden vanuit het idee dat de consument zoveel mogelijk keuzevrijheid moet hebben. De gedachte achter dit standpunt is volledige zelfbeschikking, dat iedereen helemaal vrij is om te kiezen. Maar zijn winkeliers wel vrij om te kiezen? Of is er sprake van de dictatuur van de consumptiemaatschappij en het grootwinkelbedrijf? De consument heeft al veel mogelijkheden, de huidige koopzondagen, Bataviastad, internet. Kortom, aanbod en mogelijkheden genoeg. Maar het schijnt toch nog meer te moeten. Maar moet het altijd meer? En betekent meer  ook altijd beter? En moet juist in deze tijd consumeren nog steeds als een god aanbeden worden, of is het tijd voor “consuminderen” en bewuster te leven?

De argumenten nogmaals op een rij:

- De zelfstandige winkelier krijgt het nog moeilijker.
- Alleen het grootwinkelbedrijf wint hiermee en verdingt de kleinere speciaalzaken. We worden overgeleverd aan de grootwinkelbedrijven. Koopgoten die door het gehele land identiek zijn, boring dus!
- Er dreigt een verdere teloorgang van de couleur locale. Deze verdwijnen omdat de kosten te hoog worden
- Het personeel moet op zondag werken. Hoe normaler het wordt om op zondag te werken, hoe sneller zal de zondagoeslag verdwijnen.
- Er is uiteindelijk (als iedereen op zondag open is) geen maatschappelijke winst, de totale omzet stijgt niet, wel stijgen de kosten.
- Het is schadelijk voor het milieu
- De kans op onveiligheid neemt toe
- Vaak worden tegenstanders van koopzondagen in de christelijke hoek gedrukt, er zijn echter ook heel veel ondernemers die puur vanuit sociaal oogpunt tegen (ruimere) zondagopenstelling zijn.
- In de praktij worden veel ondernemers “gedwongen”om open te gaan omdat de concurrent dat doet.
- In onze buurlanden Duitsland en België is nauwelijks sprake van koopzondagen.
- De werkgelegenheid neemt niet toe; veel bedrijven zullen gaan schuiven met personeel.