Onderstaand de tekst van de raadsbijdrage van Albert Kok, namens de ChristenUniefractie in de gemeenteraad.

Mevrouw de voorzitter,

De voorliggende voorjaarsnota is beleidsarm en de fractie van de ChristenUnie heeft daarom geen opmerkingen over deze nota en zal dus voor de nota stemmen.

Wel wil onze fractie enkele opmerkingen maken in de aanloop naar de begroting c.q. najaarsnota.

Laatst hoorde ik een interessante lezing over geluk: 50% van iemands geluk wordt bepaald door erfelijke omstandigheden, 10% wordt bepaald door externe omstandigheden en 40% kun jezelf beïnvloeden. Wat maakt gelukkig? Geld? Nee, zeker niet. Te weinig geld maakt wel ongelukkig, maar veel geld maakt niet gelukkig. Gezondheid? Ook niet, maar hier kun je ook zeggen dat te weinig gezondheid wel ongelukkig kan maken. Andersom geldt wel dat geluk gezondheid geeft en langer doet leven.

Wat maakt dan wel gelukkig? Dat is de interactie met anderen, geluk zonder de ander bestaat niet en dat is meteen het bruggetje naar de politiek. Politiek gaat over de inrichting van de samenleving. Politiek is dus meer dan veiligheid, economie en gezondheidszorg. Al deze 3 onderwerpen zijn van groot belang, maar er is meer.

Hier aangekomen is er wel een groot probleem. Het individualisme is opgekomen als reactie op teveel groepsdruk. Er zitten veel goede kanten aan individualisme, maar er is ook een negatief effect: de verbinden zijn verbroken, er zijn sociale afstanden ontstaan als gevolg van de overigens terechte individuele rechten in de verzorgingsstaat en daardoor voelen veel mensen zich eenzaam en bevindt zich landelijk 6% van de bevolking in een sociaal isolement. In Lelystad zal het niet beter zijn, wel slechter. Ik verwijs naar de onderzoeken door de GGD. Complicatie is dat iedereen oneindig kan, nee moet kiezen. Vroeger was je afkomst bepalend en bepaalde de groep heel veel van de keuzes, nu moet iedereen zijn eigen leven vorm geven en moet iedereen zelfredzaam zijn. Zie ook het collegeprogramma, dat een sterke nadruk legt op zelfredzaamheid, dus eigen verantwoordelijkheid.

De ChristenUnie heeft oog voor de kwalijke gevolgen van teveel verzorgingsstaat en van teveel pampen. Uiteindelijk maakt het veel gelukkiger dat je zelf in je onderhoud kunt voorzien en dat je de dingen allemaal zelf kunt regelen. Maar we moeten wel oog hebben voor 2 dingen: Wij hebben zo’n ingewikkelde maatschappij geschapen dat niet iedereen kan meekomen en we zullen het veel meer met elkaar moeten doen, want alleen samenleven maakt gelukkiger.

Wat is hiervoor nodig? Bonding en bridging. Het zou goed zijn dat mensen zich verbinden aan elkaar en aan gemeenschappen. Vroeger was er teveel bonding, nu te weinig. En er moeten meer bruggen worden gebouwd, we hebben behoefte aan bruggenbouwers. Wanneer spreekt een ondernemer nog met een bijstandstrekker en waar komt bijvoorbeeld een bouwvakker een beleidsmedewerker tegen? Vroeger gebeurde dat vaak in de zuil, nu niet meer. We moeten als samenleving als het ware een bridge over troubled water bouwen. Leeftijdsgenoten zullen zich dit lied nog wel herinneren.

Maar wat is dan de rol van de politiek en de taak van de overheid? Die zit hem vooral in het faciliteren, het mogelijk maken dat mensen kunnen zorgen voor de ander, dat groepen zich kunnen organiseren en dat burgers elkaar ontmoeten. De samenleving van Lelystad heeft behoefte aan versterking van gemeenschappen. Gelukkig gebeurt er al veel in Lelystad, dat mag mogen we niet kwijtraken. Daarom is de fractie van de ChristenUnie ook zo’n groot voorstander van de multifunctionele accomodaties.

Ook kan de overheid, de gemeente ervoor zorgen dat het gemakkelijker wordt voor de ander te zorgen of dingen voor de ander te doen. De mantelzorgers goed faciliteren, maar ook goed bereiken, en ook bijvoorbeeld vrijwilligersorganisaties op een juiste manier faciliteren.

Ook zou je kunnen denken aan een geluksbudget. Een budget voor personen die belangeloos iets voor anderen doen. Bijvoorbeeld een inwoner die eens in de maand kookt voor alleenstaande buurtbewoners die daar behoefte aan hebben. Eigenlijk een budget in het verlengde van het al bestaande participatiebudget voor sport en cultuur, maar dan voor hulp en gemeenschapszin. Zou het college hierover willen nadenken?

Zelfredzaamheid en eigen verantwoordelijkheid mag niet leiden tot het simpel over de schutting gooien van activiteiten naar burgers en samenleving. Burgers en groepen van burgers moeten in staat worden gesteld die taken op een goede manier over te nemen.

Onze fractie maakt zich wel wat zorgen hoe het college en de collegepartijen de diverse mooie begrippen, zoals geen lastenverhoging en zelfredzaamheid, in het coalitieakkoord gaan invullen. Vorige week werd gesteld dat de parkeertarieven niet omhoog mogen, omdat het een lastenverhoging zou zijn. In het coalitieakkoord wordt lastenverhoging echter gedefinieerd als een verhoging van lasten waarbij de inwoner geen keuzevrijheid heeft. In geval van parkeren heeft een bewoner wel keuzevrijheid.

Tenslotte: De fractie van de ChristenUnie nodigt het college uit om nog voor de begrotingsbehandeling de effecten van city-, gebieds- en woningmarketing voor de raad inzichtelijk te maken, zodat op een goede manier de afweging kan worden gemaakt voor de budgetten 2011.

Albert Kok, fractievoorzitter