Door Boele Siepel, fractievoorzitter ChristenUnie Lelystad

De eerste vraag bij het opstellen van het structuurplan was: wat voor soort stad willen wij hebben? Willen we de huidige opzet ‘ wooneilanden in het groen’ houden of willen we een heel andere opzet. Uit de reacties van de bevolking is heel duidelijk gebleken dat men graag de huidige opzet wil houden. Karakteristiek voor onze stad is dat je over de dreven ver in de stad kunt doordringen zonder te merken dat je in een tamelijk grote stad terecht bent gekomen.

 

Het ontwerp van het structuurplan dat binnenkort in de raad behandeld wordt, geeft de volgende kenmerken van de (toekomstige) stad:

-                     de poort naar de randstad

-                     de groenste stad van Nederland, ruim wonen in het groen en aan het water

-                     dynamische bedrijfsomgeving, zonder hinder voor woning en woonomgeving

-                     rust en ruimte met toerisme en recreatie op nationaal niveau.

 

Het zal duidelijk zijn dat al deze doelstellingen elkaar voor een deel in de weg staan. Bedrijvigheid brengt verkeer en geluid met zich mee die onvermijdelijk consequenties heeft voor de rust en de ruimte. We merken dat bijvoorbeeld al bij de ontwikkeling van de luchthaven, hoe bescheiden die ook is. De kenmerken moeten daarom niet op zichzelf worden genomen, maar in samenhang met elkaar worden gezien.

 

Het lijkt er op dat de 80.000 inwoners en de nagestreefde 32.000 arbeidsplaatsen in 2015 aanwezig zullen zijn. Als Lelystad, zoals gezegd, groot genoeg is voor 100.000 inwoners en 40.000 arbeidsplaatsen, is het dus de vraag waar die extra 20.000 inwoners moeten wonen en werken. Een flink deel daarvan kan een plek krijgen in Lelystad-Zuid (tegenwoordig Warande geheten). Daar is ruimte voor 8.500 woningen, waarvan het grootste deel na 2015 zal worden gebouwd. Maar dat is niet genoeg. Ook op andere plaatsen in de stad is er nog ruimte voor nieuwe woningen. Het gaat namelijk niet alleen om het vinden van een plek om de huizen neer te zetten, maar ook om het vinden van plaatsen die aantrekkelijk zijn om te wonen. Uit ervaring blijkt dat veel mensen het fijn vinden om aan of op het water te wonen. Niet voor niets is Parkhaven een gewilde buurt. De oostkant van de stad, is ook in trek, zoals blijkt uit de Landerijen-Oost.

Om die reden is in het structuurplan opgenomen dat er een uitbreiding aan de oostkant van de stad kan plaatsvinden (Oostrandpark-zuid) en dat verder uitgezocht moet worden of er in de Baai van Van Eesteren nieuwe buitendijkse woongebieden moeten komen.

De architect Cornelis van Eesteren was de belangrijkste architect van de stad. Hoewel niet officieel, draagt de baai die achter het eerste deel van de Markerwaarddijk (de dijk naar Enkhuizen) ligt, zijn naam. Naar de mening van het college van B&W is in die baai plaats voor woningen zoals in Parkhaven. Het spreekt bijna vanzelf dat de mensen die daar al wonen bezwaar maken tegen uitbreiding van het aantal woningen in de baai. Op de bijeenkomst die de commissie ruimte had belegd om de reacties van de bewoners te horen op het ontwerp van het structuurplan, kwamen ze dan ook massaal blijk geven van hun bezwaren. Het is daar prachtig wonen, zo zeiden ze allemaal, maar er moet niet meer worden gebouwd. Dat is een te grote aantasting van dit mooie gebied. Begrijpelijke reacties, maar niet helemaal van eigenbelang ontbloot.

 

Wat voor de bewoners van Parkhaven geldt, gaat ook op voor de bewoners van het Oostrandpark. Ook zij kwamen vertellen hoe mooi het daar woont en hoe mooi de omgeving is en dat er daarom vooral niet moet worden bijgebouwd. Zoek maar een andere plaats voor woningbouw, zo werd de raadsleden te verstaan gegeven. Tegelijk wiepen de insprekers de vraag op waarom de stad eigenlijk groter moet worden. Is het niet mooi geweest met 80.000 inwoners? We willen toch een groene stad blijven, waarvan rust en ruimte de belangrijkste kenmerken zijn?

 

De eerst vraag die beantwoord moet worden is natuurlijk: moet de stad verder groeien dan de 80.000 inwoners waarvoor afspraken met het rijk zijn gemaakt en waarvoor de plannen in uitvoering zijn. Wij antwoorden daar volmondig ‘ ja’ op. En dat niet zozeer omdat Lelystad ooit ontworpen is voor meer mensen. Ons belangrijkste argument is dat de stad de mogelijkheden heeft om te groeien en voor een goed voorzieningenniveau meer inwoners nodig heeft. Er is vraag naar mooie woningen in een aantrekkelijke woonomgeving en Lelystad heeft die te bieden. Iedereen klaagt over het niveau van de winkels in de stad (te weinig keus) en over het gebrek aan voorzieningen voor de jeugd (hoger beroepsonderwijs, uitgaansmogelijkheden). En terecht. Maar dan moeten er wel de mensen wonen die de winkels van klandizie voorzien en de scholen van leerlingen, anders blijft het tobben. En meer mensen betekent dat er vanzelf meer draagvlak komt voor scholen, winkels, de 3^e afslag van de A6 en de zaterdagmarkt, om maar een paar belangrijke redenen te noemen. Daarom is de fractie voorstander van een verdere groei van de stad.

Waar ligt dan de grens? Bij 100.000? Dat weten we niet. Het structuurplan laat zien dat er op een verantwoorde manier groei mogelijk is, zonder de kernkwaliteiten van de stad ingrijpend aan te tasten.